Η πείνα και ο υπο­σι­τι­σμός θε­ρί­ζουν κυ­ριο­λε­κτι­κά όλης της γης τους κο­λα­σμέ­νους, την ώρα που -μό­λις χτες κυ­νι­κά και προ­κλη­τι­κά μας ενη­με­ρώ­νουν (Forbes) πως «ο ιδρυ­τής της Amazon Jeffrey Preston Bezos πα­ρα­μέ­νει ο πιο πλού­σιος άν­θρω­πος στον κόσμο μπρο­στά από τον Μπιλ Γκέιτς και τον Ουό­ρεν Μπά­φετ, αλλά ο Μαρκ Ζά­κερ­μπεργκ υπο­χω­ρεί τρεις θέ­σεις και ο Μάικλ Μπλού­μπεργκ ανε­βαί­νει δύο», με τον Μπέ­ζος, που κα­τέ­χει πε­ρί­που το 16% της Amazon να «αυ­ξά­νει τη δια­φο­ρά με τον δεύ­τε­ρο Μπιλ Γκέιτς, συ­νι­δρυ­τή της Microsoft που έγινε φι­λάν­θρω­πος» (sic!!). ΣΣ |> Για να κα­τα­λά­βου­με σε απλά νού­με­ρα για τι ποσά μι­λά­με, τα πε­ριου­σια­κά στοι­χεία αυτών των δέκα χρυ­σο­κάν­θα­ρων είναι (σε δις $) |> 131+96,5+82,5+76,5+64+62,7+58+62,3+55,5+50,8=739,8 δις …που ισο­δυ­να­μεί με σχε­δόν τέσ­σε­ρις Ελ­λά­δες (369% του ΑΕΠ μας).

Σχε­τι­κά με τον παι­δι­κό υπο­σι­τι­σμό, που για όλους μας είναι -λαϊ­κά, ταυ­τό­ση­μος με τα σκε­λε­τω­μέ­να παι­δά­κια ει­δι­κά από την Αφρι­κή, υπάρ­χουν δύο πλευ­ρές: Η πρώτη αυτό που θα μπο­ρού­σα­με να συ­νο­ψί­σου­με στον όρο «ελ­λει­πο­βα­ρές»: το παιδί (που γεν­νιέ­ται 2,5-3kg) και πρέ­πει να παίρ­νει βάρος κατά ΜΟ 2-3kg το χρόνο δηλ. στα πέντε (5) του χρό­νια να είναι ~13-18kg. Η δεύ­τε­ρη,  σύμ­φω­να και με την “UNICEF” είναι λι­γό­τε­ρο προ­φα­νής: «το στε­ρε­ό­τυ­πο του παι­διού που πε­θαί­νει απ’ την πείνα και έχει κα­τα­στεί το πα­γκό­σμιο σύμ­βο­λο του υπο­σι­τι­σμού, δίνει ανα­κρι­βή ει­κό­να του προ­βλή­μα­τος, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, οι πε­ρισ­σό­τε­ρες πε­ρι­πτώ­σεις υπο­σι­τι­σμού είναι απο­λύ­τως αθέ­α­τες.

Επει­δή το θέμα είναι κοι­νω­νι­κά τε­ρά­στιο, θα στα­θού­με πιο ανα­λυ­τι­κά σε επό­με­νο ση­μεί­ω­μα, ει­σα­γω­γι­κά ανα­φέ­ρου­με πως, σύμ­φω­να με επί­ση­μα στοι­χεία, ο υπο­σι­τι­σμός συ­ντε­λεί σε πε­ρισ­σό­τε­ρους από το ένα τρίτο όλων των θα­νά­των παι­διών κάτω των πέντε ετών. Κλέ­βει τη δύ­να­μη των παι­διών και κα­θι­στά τις ασθέ­νειες πιο επι­κίν­δυ­νες. Πάνω από το ένα τρίτο των παι­διών που πε­θαί­νουν από πνευ­μο­νία, διάρ­ροια και άλλες ασθέ­νειες θα μπο­ρού­σαν να είχαν επι­βιώ­σει αν δεν ήταν υπο­σι­τι­σμέ­να. Αλλά και τα παι­διά που επι­βιώ­νουν από υπο­σι­τι­σμό συχνά έχουν ασθε­νή υγεία σε όλη τη ζωή τους και μειω­μέ­νες νοη­τι­κές ικα­νό­τη­τες που πε­ριο­ρί­ζουν τη δυ­να­τό­τη­τά τους να μά­θουν και να κερ­δί­σουν ένα αξιο­πρε­πές ει­σό­δη­μα. Έτσι πα­γι­δεύ­ο­νται σε ένα φαύλο κύκλο ασθε­νι­κής υγεί­ας και φτώ­χειας από γενιά σε γενιά. Δια­τρο­φι­κές ανε­πάρ­κειες κατά τη διάρ­κεια της κρί­σι­μης πε­ριό­δου των 1.000 πρώ­των ημε­ρών από τη σύλ­λη­ψη, μέχρι και τα δεύ­τε­ρα γε­νέ­θλια ενός παι­διού, μπο­ρεί να μειώ­σουν την ικα­νό­τη­τά του να κα­τα­πο­λε­μά και να επι­βιώ­νει ασθέ­νειες και μπο­ρεί να υπο­σκά­ψουν τις κοι­νω­νι­κές και νοη­τι­κές του δυ­να­τό­τη­τες. Ο υπο­σι­τι­σμός προ­κα­λεί­ται από φτωχή δια­τρο­φή και ανε­παρ­κή φρο­ντί­δα και. Εάν ένα παιδί πά­σχει από διάρ­ροια – εξαι­τί­ας της έλ­λει­ψης κα­θα­ρού νερού και υγιει­νής ή από κακές πρα­κτι­κές υγιει­νής – θα απο­στραγ­γί­σει τα θρε­πτι­κά στοι­χεία από το ίδιο του το σώμα…

Η UNICEF επι­βε­βαιώ­νει: η Κούβα έχει 0% παι­δι­κό υπο­σι­τι­σμό

Η ύπαρ­ξη στον ανα­πτυσ­σό­με­νο κόσμο 146.000.000 ελ­λει­πο­βα­ρών παι­διών κάτω των πέντε ετών, είναι μια ει­κό­να ξένη με την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα και την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του νη­σιού της επα­νά­στα­σης, που, όπως ανα­γνω­ρί­ζε­ται σε όλο τον κόσμο είναι μα­κράν έξω από το τε­ρά­στιο αυτό κοι­νω­νι­κό πρό­βλη­μα.

Αυτά τα ανη­συ­χη­τι­κά στοι­χεία που εμ­φα­νί­στη­καν σε έκ­θε­ση της UNICEF, με θέμα την Παι­δι­κή ηλι­κία (έκ­θε­ση σχε­τι­κά με τη δια­τρο­φή), υπάρ­χει ο συ­γκε­κρι­μέ­νος πί­να­κας στην έδρα των Ηνω­μέ­νων Εθνών.

Σύμ­φω­να με το έγ­γρα­φο, το πο­σο­στό των λι­πο­βα­ρών παι­διών (ΣΣ |> ο όρος έχει να κάνει με το μειω­μέ­νο βάρος σε σχέση με τα διε­θνή standards) είναι 28% στην Υπο­σα­χά­ρια Αφρι­κή, 17% στη Μέση Ανα­το­λή και τη Βό­ρεια Αφρι­κή, 15% στην Ανα­το­λι­κή Ασία και τον Ει­ρη­νι­κό και 7% στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή και την Κα­ραϊ­βι­κή. Ο πί­να­κας ολο­κλη­ρώ­νε­ται από την Κε­ντρι­κή και Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη, με 5% και άλλες ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες, με 27%.

Η Κούβα δεν έχει τέ­τοια προ­βλή­μα­τα, είναι η μόνη χώρα της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Κα­ραϊ­βι­κής που έχει εξα­λει­φθεί ο υπο­σι­τι­σμός των παι­διών, χάρη στις προ­σπά­θειες της κυ­βέρ­νη­σης για τη βελ­τί­ω­ση της δια­τρο­φής του λαού, ιδιαί­τε­ρα των πλέον ευά­λω­των ομά­δων.

Η σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στον κόσμο δεί­χνουν ότι 852.000.000 άν­θρω­ποι υπο­φέ­ρουν από πείνα και ότι 53.000.000 από αυ­τούς ζουν στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή. Μόνο στο Με­ξι­κό, υπάρ­χουν 5.200.000 που υπο­σι­τί­ζο­νται και στην Αϊτή, 3.800.000, ενώ σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο πε­θαί­νουν από την πείνα πε­ρισ­σό­τε­ρα από 5.000.000 παι­διά. Σύμ­φω­να με εκτι­μή­σεις των Ηνω­μέ­νων Εθνών, δεν θα ήταν και πολύ «ακρι­βό» να επι­τευ­χθεί η βα­σι­κή υγεία και δια­τρο­φή για όλους τους κα­τοί­κους του Τρί­του Κό­σμου. Επαρ­κούν για την επί­τευ­ξη αυτού του στό­χου 13 δις επι­πλέ­ον δο­λά­ρια ετη­σί­ως (ΣΣ |> μόνο το 1,76% της πε­ριου­σί­ας των δέκα χρυ­σο­κάν­θα­ρων, που ανα­φέ­ρα­με και λι­γό­τε­ρο από το 0,3% από τους 100 πιο πλού­σιους του πλα­νή­τη). Ψί­χου­λα συ­γκρι­τι­κά με τα δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια της εμπο­ρι­κής δια­φή­μι­σης, με τα 400 δις των  ναρ­κω­τι­κών  …να θυ­μί­σου­με και τα οκτώ δις που δα­πα­νώ­νται στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες για καλ­λυ­ντι­κά.

Απο­τε­λεί τιμή η ανα­γνώ­ρι­ση της Κού­βας, από τον  Ορ­γα­νι­σμό Τρο­φί­μων & Γε­ωρ­γί­ας των Ηνω­μέ­νων Εθνών (FAO) πως απο­τε­λεί τη χώρα με τα κα­λύ­τε­ρα απο­τε­λέ­σμα­τα στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή σ’ ότι αφορά στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση του υπο­σι­τι­σμού.

Το κου­βα­νι­κό κρά­τος είναι αυτό που εγ­γυά­ται εκεί­νο που ονο­μά­ζου­με «βα­σι­κό κα­λά­θι» τρο­φί­μων που επι­τρέ­πει τη στοι­χειώ­δη δια­τρο­φή του πλη­θυ­σμού, μέσω ενός καλά ορ­γα­νω­μέ­νου δι­κτύ­ου δια­νο­μής και ελέγ­χου, που συ­νε­χώς βελ­τιώ­νε­ται.

Ομοί­ως, «πραγ­μα­το­ποιού­νται οι­κο­νο­μι­κές ανα­προ­σαρ­μο­γές σε άλλες αγο­ρές και το­πι­κές υπη­ρε­σί­ες για τη βελ­τί­ω­ση της δια­τρο­φής του λαού της Κού­βας με τη συ­νε­χή μεί­ω­ση του ελ­λείμ­μα­τος τρο­φί­μων». Συ­γκε­κρι­μέ­να, αυ­ξά­νει επα­γρύ­πνη­ση και η ετοι­μό­τη­τα όσον αφορά τα μέσα δια­βί­ω­σης των παι­διών και των εφή­βων: «η προ­σο­χή στη δια­τρο­φή αρ­χί­ζει με την προ­ώ­θη­ση ενός κα­λύ­τε­ρου και φυ­σι­κό­τε­ρου -ποιο­τι­κού, τρό­που δια­τρο­φής του λαού μας».

Το ζή­τη­μα του υπο­σι­τι­σμού δε­σπό­ζει στην εκ­στρα­τεία του ΟΗΕ για την επί­τευ­ξη των ανα­πτυ­ξια­κών στό­χων, που εγκρί­θη­κε κατά τη σύ­νο­δο κο­ρυ­φής των αρ­χη­γών κρα­τών και κυ­βερ­νή­σε­ων που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το 2000, και έχει με­τα­ξύ των στό­χων την εξά­λει­ψη της ακραί­ας φτώ­χειας και της πεί­νας (ΣΣ |> ανα­φέ­ρε­ται -όπως και σε άλλα ση­μεία σε σχέ­διο / ευ­χο­λό­γιο του ΟΗΕ -ως συ­νή­θως επί χάρ­του,  με κα­τα­λη­κτι­κή ημε­ρο­μη­νία το 2015, που φυ­σι­κά δεν υλο­ποι­ή­θη­κε, δεν παύει όμως να έχει αξία).

Και βέ­βαια θα επι­ση­μά­νου­με, τις σο­βα­ρές δυ­σκο­λί­ες που βρήκε μπρο­στά του το νησί της επα­νά­στα­σης από το οι­κο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και πο­λι­τι­κό εμπάρ­γκο, που επι­βλή­θη­κε από τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες σχε­δόν για πέντε δε­κα­ε­τί­ες και ισχύ­ει ακόμη, παρά τις κα­τα­δί­κες από τους διε­θνείς ορ­γα­νι­σμούς.

Η Κούβα ατε­νί­ζει το μέλ­λον με αι­σιο­δο­ξία και είναι πε­ρή­φα­νη που ούτε ένα από τα 146.000.000 παι­διά ηλι­κί­ας κάτω των πέντε ετών που ζουν στον κόσμο δεν είναι Κου­βα­νός-ή.

(Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από την Prensa Latina)

ΑΝΑΠΟΔΑ

40 για­τροί και άλλο νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό συμ­με­τέ­χουν στην απο­στο­λή βο­ή­θειας των σκλη­ρά χτυ­πη­μέ­νων πε­ριο­χών και αν­θρώ­πων στην Μο­ζαμ­βί­κη από τον τε­λευ­ταίο κα­τα­στρο­φι­κό τυ­φώ­να.

Η διε­θνι­στι­κή βο­ή­θεια της Κού­βας για μιά ακόμη φορά κα­τα­πλή­σει απο­δει­κνύ­ο­ντας την ανω­τε­ρό­τη­τα του σο­σια­λι­σμού και των σο­σια­λι­στι­κών αν­θρώ­πων.

Το πα­ρα­κά­τω άρθρο της Granma τι­τλο­φο­ρεί­ται: « Τιμή μας να δώ­σου­με βο­ή­θεια στην Μο­ζαμ­βί­κη».

Και μόνο ο τί­τλος δεί­χνει τον αν­θρω­πι­σμό και τα υψηλά ιδε­ώ­δη του Κου­βα­νέ­ζι­κου λαού. Οι συ­νε­ντεύ­ξεις που δί­νουν οι για­τροί που συμ­με­τέ­χουν στην απο­στο­λή είναι μνη­μεία αλ­τρουι­σμού και αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Δεί­χνουν ακόμη την πλα­τειά συμ­με­το­χή του ια­τρι­κού προ­σω­πι­κού της Κού­βας όπου πα­ρου­σιά­ζε­ται ανά­γκη βο­ή­θειας σε όλους τους λαούς του πλα­νή­τη. «Για μένα αυτή η απο­στο­λή είναι μια εκ­πλή­ρω­ση κα­θή­κο­ντος, αφή­νο­ντας μια κλη­ρο­νο­μιά, δη­λα­δή, να είμαι μέρος της ια­τρι­κής ιστο­ρί­ας της Κού­βας» όπως δη­λώ­νει ο ένας από αυ­τούς.

Όλο τα άρθρο:

« Τιμή μας να δώ­σου­με βο­ή­θεια στην Μο­ζαμ­βί­κη».

Μια ια­τρι­κή Τα­ξιαρ­χία του «Henry Reeve Contingent» ει­δι­κευ­μέ­νη σε κα­τα­στά­σεις κα­τα­στρο­φών και σο­βα­ρών επι­δη­μιών, σώζει ζωές στην αδελ­φή χώρα της Αφρι­κής

Οι ζη­μιές που προ­κλή­θη­καν από τον τυ­φώ­να Idai στη Μο­ζαμ­βί­κη έχει κι­νη­το­ποι­ή­σει για μιά ακόμη φορά την αλ­λη­λεγ­γύη της Κού­βας, με μια ια­τρι­κή Τα­ξιαρ­χία, ει­δι­κευ­μέ­νη σε κα­τα­στά­σεις κα­τα­στρο­φών και σο­βα­ρών επι­δη­μιών, πα­ρέ­χο­ντας βο­ή­θεια στην πόλη του Beira, στην επαρ­χία Sofala. Τα ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να άφη­σαν πίσω τους 468 νε­κρούς, ενώ άλλοι 259 χά­θη­καν στη γει­το­νι­κή Ζι­μπά­μπουε και του­λά­χι­στον 56 στο Μα­λά­ουι.

Πε­ρί­που τρία εκα­τομ­μύ­ρια κά­τοι­κοι της πε­ριο­χής υπέ­στη­σαν ζη­μιές κατά τη διάρ­κεια της κα­ται­γί­δας, που πε­ρι­γρά­φε­ται από το Γε­νι­κό Γραμ­μα­τέα του ΟΗΕ Antonio Guterres ως μία από τις χει­ρό­τε­ρες κα­τα­στρο­φι­κές και­ρι­κές συν­θή­κες στην ιστο­ρία της αφρι­κα­νι­κής ηπεί­ρου.

Τα 40 μέλη της απο­στο­λής πήραν μαζί τους εξο­πλι­σμό για ένα υπαί­θριο νο­σο­κο­μείο, που είναι δώρο της Κού­βας, όπου συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει χώ­ρους για δια­βου­λεύ­σεις, λει­τουρ­γι­κά δω­μά­τια, κλι­νι­κό και μι­κρο­βιο­λο­γι­κό ερ­γα­στή­ριο, εξο­πλι­σμό απει­κό­νι­σης, και χώρο για 20 κλί­νες.

Πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στην ομάδα ει­δι­κοί στην γε­νι­κή ια­τρι­κή (MGI), χει­ρουρ­γι­κή, πα­θο­λο­γία, παι­δια­τρι­κή, Γυ­ναι­κο­λο­γία, ορ­θο­πε­δι­κή, επι­δη­μιο­λο­γία και στις τε­χνο­λο­γί­ες υγεί­ας. Στην ομάδα θα προ­στε­θούν και οι 270 Κου­βα­νοί που ήδη ερ­γά­ζο­νται στη χώρα, μέρος της ια­τρι­κής συ­νερ­γα­σία που έχει πα­ρου­σία από το 1975, όταν κη­ρύ­χθη­κε η ανε­ξαρ­τη­σία.

Ο Δρ Miguel Zorrilla Quiñones, για­τρός γε­νι­κής ια­τρι­κής, από την επαρ­χία του Πινάρ Ντελ Ρίο, δη­λώ­νει στην Γκράν­μα ότι, όταν χτύ­πη­σε η τρα­γω­δία την Μο­ζαμ­βί­κη στις 27 Μαρ­τί­ου, η κυ­βέρ­νη­ση της Κού­βας αμέ­σως πρό­τει­νε την απο­στο­λή αλ­λη­λεγ­γύ­ης και άρ­χι­σε να προ­ε­τοι­μά­ζει την ανα­χώ­ρη­ση με συλ­λο­γή πλη­ρο­φο­ριών σχε­τι­κά με τη θέση και την επι­δη­μιο­λο­γι­κή κα­τά­στα­ση.

Έχει την εμπει­ρία ερ­γα­σί­ας σε άλλες χώρες: πρώτα στην Βε­νε­ζου­έ­λα από το 2001 έως το 2006, στη συ­νέ­χεια στο Πα­κι­στάν, μετά τον σει­σμό του 2006, στην Αγκό­λα (2006-2009) και στη Βρα­ζι­λία (2015-2018).

«Στη Μο­ζαμ­βί­κη πε­ρι­μέ­νω να βρω οι­κο­γέ­νειες με ανά­γκες ια­τρι­κής βο­ή­θειας και θα κα­τα­βά­λου­με κάθε δυ­να­τή προ­σπά­θεια για να επι­λύ­σου­με όλες τις δυ­σκο­λί­ες που αντι­με­τω­πί­ζουν οι άν­θρω­ποι, όσο το δυ­να­τόν γρη­γο­ρό­τε­ρα.» Ένα πα­ρό­μοιο σχό­λιο εκ­φρά­στη­κε από τον Δρ Ralfys Armando Carbó Sánchez, γυ­ναι­κο­λό­γο στο νο­σο­κο­μείο Pedro Betancourt στην Μα­τάν­σας, ο οποί­ος πα­ρεί­χε υπη­ρε­σί­ες στην πόλη Ebebellín, της Ιση­με­ρι­νής Γου­ϊ­νέ­ας από το 2008 έως το 2010, και αντι­με­τω­πί­ζο­νται ασθε­νείς σε συν­θή­κες που σπά­νια προ­κύ­πτουν στην Κούβα.

«Ήμουν ο μόνος γυ­ναι­κο­λό­γος. Επί­σης ερ­γά­ζο­νται εκεί ένας χει­ρουρ­γός και ένας παι­δί­α­τρος, και δύο για­τροί γε­νι­κής ια­τρι­κής. Διορ­γα­νώ­να­με βάρ­διες στη γε­νι­κή ια­τρι­κή και κάθε ένας από εμάς αντι­με­τώ­πι­ζε όλες τις ασθέ­νειες με τις οποί­ες ο πλη­θυ­σμός έφτα­σε σε κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης. Εάν μια ει­δι­κή κα­τά­στα­ση προ­έ­κυ­πτε τότε κα­λού­νταν ο ει­δι­κός, έτσι ήμα­σταν στο κα­θή­κον 24 ώρες την ημέρα,”, πε­ρι­γρά­φει ο για­τρός.

Υπήρ­χε η ελο­νο­σία, το HIV/AIDS και ο τυ­φοει­δής πυ­ρε­τός, κι έτσι άρ­χι­σε η πρό­λη­ψη και προ­α­γω­γή της υγεί­ας σε πε­ρια­στια­κές πε­ριο­χές και μα­κρι­νά χωριά εξη­γώ­ντας τα υγειο­νο­μι­κά μέτρα για την αντι­με­τώ­πι­ση αυτών των ασθε­νειών. Κατά τη διάρ­κεια αυτών των επι­σκέ­ψε­ων χο­ρη­γού­σαν φάρ­μα­κα για τη θε­ρα­πεία χρό­νιων μη λοι­μω­δων νόσων και προ­χω­ρού­σαν στην διά­γνω­ση πι­θα­νών επι­δη­μιο­λο­γι­κών συν­θη­κών, ενώ συμ­με­τεί­χαν πα­ράλ­λη­λα και στο υπάρ­χον εθνι­κό πρό­γραμ­μα με τίτλο « Ανά­πτυ­ξη χωρίς ελο­νο­σία» συμ­με­τέ­χο­ντας σε ομι­λί­ες σχε­τι­κά με τα μέτρα που πρέ­πει να λαμ­βά­νο­νται για τον έλεγ­χο εξά­πλω­σης της ασθέ­νειας.

«Έχω πολ­λές ιστο­ρί­ες να δι­η­γη­θώ, αλλά ιδιαί­τε­ρα η πε­ρί­πτω­ση μιας έγκυου γυ­ναί­κας που ήρθε να μας σε πολύ σο­βα­ρή κα­τά­στα­ση, με συ­γκί­νη­σε. Εξα­κο­λου­θού­σε να είναι στην δου­λειά της για πέντε ημέ­ρες, με πολύ υψηλή αρ­τη­ρια­κή πίεση. Είχε σπα­σμούς όταν έφτα­σε σε εμάς και χωρίς να δια­θέ­τω πολ­λούς πό­ρους και υλικό, ήμουν σε θέση να σώσω τη ζωή της. Ούτε αυτή ούτε το μωρό πέ­θα­νε. Αρ­γό­τε­ρα με επι­σκέ­φτη­κε αρ­κε­τές φορές για να με ευ­χα­ρι­στή­σει για την βο­ή­θεια μου» λέει ο για­τρός Sánchez.

Επί­σης, έζησε την εμπει­ρία της θε­ρα­πεί­ας γυ­ναι­κών που είχαν απο­βο­λές κάτω από κακές συν­θή­κες υγιει­νής και ανε­πτυγ­μέ­νων λοι­μώ­ξε­ων που οφεί­λο­νται σε αυτές τις μη ασφα­λείς δια­δι­κα­σί­ες. Στις πε­ρι­πτώ­σεις αυτές, ήταν υπο­χρε­ω­μέ­νος να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει όλες τις γνώ­σεις για να βοη­θή­σει τις γυ­ναί­κες, και είναι πε­ρή­φα­νος να πει ότι στα δύο χρό­νια της υπη­ρε­σί­ας του, δεν είχε καμία πε­ρί­πτω­ση μη­τρι­κών θα­νά­των και το πο­σο­στό βρε­φι­κής θνη­σι­μό­τη­τας μειώ­θη­κε.

Ετοι­μά­ζε­ται να φύγει για την Μο­ζαμ­βί­κη, έλαβε ακρι­βείς πλη­ρο­φο­ρί­ες και συμ­με­τεί­χε στα επαγ­γελ­μα­τι­κά σε­μι­νά­ρια για χο­λέ­ρα και ελο­νο­σία, δε­δο­μέ­νου ότι αυτές είναι δύο ασθέ­νειες που μπο­ρούν να προ­κα­λέ­σουν επι­δη­μί­ες μετά από πλημ­μύ­ρες. «Συ­ζη­τή­σα­με το έργο πρό­λη­ψης και προ­φύ­λα­ξης που πρέ­πει να δη­μιουρ­γή­σου­με, κυ­ρί­ως, πα­ρου­σιά­ζο­ντας ενη­με­ρώ­σεις για τα μέτρα προ­στα­σί­ας». Ο ίδιος υπο­βλή­θη­κε σε ια­τρι­κές εξε­τά­σεις για να προσ­διο­ρί­σει τις δικές του πα­ρα­μέ­τρους υγεί­ας και εμ­βο­λιά­στη­κε να απο­τρέ­ψει εν­δη­μι­κές ασθέ­νειες που έχουν εξα­λει­φθεί στην Κούβα. Ανέ­λυ­σε τα μέτρα που πρέ­πει να πάρει για να απο­φύ­γει να αρ­ρω­στή­σει και ενη­μέ­ρω­σε τον ια­τρι­κό του φά­κε­λό του, που θα έπαιρ­νε μαζί του, με την πρό­σφα­τη κλι­νι­κή αξιο­λό­γη­ση.

Από την την πλευ­ρά του, ο νο­σο­κό­μος αναι­σθη­σιο­λο­γί­ας Serguei León Alonso, από την Βίλα Κλάρα, που μόλις έφτα­σε από τη Γουα­τε­μά­λα όπου και υπη­ρέ­τη­σε σε νο­σο­κο­μείο, στην πόλη Ixchiguan, στην επαρ­χία San Marcos, σχο­λί­α­σε, «στη Μο­ζαμ­βί­κη θα αντι­με­τω­πί­σω μια δύ­σκο­λη επι­δη­μιο­λο­γι­κή κα­τά­στα­ση. Πε­ρι­μέ­νω να δω τον πλη­θυ­σμό πολύ λυ­πη­μέ­νο και μέσα στον πόνο, μάρ­τυ­ρες μιας με­γά­λης κα­τα­στρο­φής» είπε ο νε­α­ρός άν­δρας

Δη­λώ­νει ακόμη πε­ρή­φα­νος που έχει επι­λε­γεί για να ερ­γα­στεί σε αυτές τις συν­θή­κες για να δεί­ξει ότι ο αν­θρω­πι­σμός του επαγ­γέλ­μα­τός του, κάτι που έμαθε στα πολλά χρό­νια με­λέ­της αλλά και σαν μέρος της κλη­ρο­νο­μιάς, της ζωής και της σκέ­ψης του Φι­ντέλ Κά­στρο, που εν­στά­λα­ξε στους Κου­βα­νοί την επι­θυ­μία να βοη­θή­σουν αυ­τούς που έχουν ανά­γκη όσο μα­κριά και να ζουν ακόμη και σε απο­μα­κρυ­σμέ­να χωριά, προ­σθέ­το­ντας, «κάθε επαγ­γελ­μα­τί­ας της υγεί­ας πρέ­πει να βρί­σκε­ται όπου το κα­θή­κον τον καλεί».

Ομοί­ως ο Yoanky Baullosa Valdés, 33χρο­νος ψυ­χί­α­τρος στην Πο­λυ­κλι­νι­κή Borrás Pedro του Πινάρ Ντελ Ρίο, έχει την εμπει­ρία της συ­νερ­γα­σί­ας με αυ­τό­χθο­νες πλη­θυ­σμούς στην ορει­νή πε­ριο­χή στους δή­μους Cajigal y Cariacó, στην Βε­νε­ζου­έ­λας Σού­κρε από το 2016 έως το 2018.

Επι­ση­μαί­νει ότι οι Κου­βα­νοι επαγ­γελ­μα­τί­ες έχουν επαρ­κή ακα­δη­μαϊ­κή προ­ε­τοι­μα­σία να προ­σαρ­μο­στούν γρή­γο­ρα στις αλ­λα­γές και να βρουν λύ­σεις στα προ­βλή­μα­τά και των άλλων. Η απο­στο­λή του πε­ρι­λαμ­βά­νει την πα­ρο­χή κλι­νι­κής θε­ρα­πεί­ας για τον το­πι­κό πλη­θυ­σμό αλλά και στους συ­να­δέλ­φους του, οι οποί­οι χωρίς αμ­φι­βο­λία θα ζή­σουν δύ­σκο­λες στιγ­μές, με δε­δο­μέ­νη την πο­λύ­πλο­κη κα­τά­στα­ση που θα αντι­με­τω­πί­σουν στη Μο­ζαμ­βί­κη. «Για μένα αυτή η απο­στο­λή είναι μια εκ­πλή­ρω­ση κα­θή­κο­ντος, αφή­νο­ντας μια κλη­ρο­νο­μιά, δη­λα­δή, να είμαι μέρος της ια­τρι­κής ιστο­ρί­ας της Κού­βας».

πηγη##Ατεχνως

ΑΝΑΠΟΔΑ

Οι πρω­τό­γνω­ρες, γνή­σια δη­μο­κρα­τι­κές συμ­με­το­χι­κές δια­δι­κα­σί­ες -ου­σια­στι­κές και σε βάθος, όχι κατ’ επί­φα­ση, απο­τε­λούν στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή, όλα αυτά τα χρό­νια, από το 1959 μέχρι σή­με­ρα –¡Año 60 de la revolución! για το νησί της επα­νά­στα­σης. Σε όλα, στα «μικρά» -της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας και στα «με­γά­λα» -πχ. συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, ο λαός της Κού­βας, στο εσω­τε­ρι­κό και στο εξω­τε­ρι­κό της χώρας, ατο­μι­κά και συλ­λο­γι­κά, απο­φα­σί­ζει μέσα από τις ορ­γα­νώ­σεις του, στη γει­το­νιά CDR -Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης της Επα­νά­στα­σης, στους τό­πους δου­λειάς και μόρ­φω­σης, των συν­δι­κά­των (όπου στη με­γά­λη τους πλειο­ψη­φία –πάνω από 80% είναι ενταγ­μέ­νοι και οι «ιδιώ­τες» αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νοι), της νε­ο­λαί­ας …στα σχο­λεία, στους φοι­τη­τές, στο γυ­ναι­κείο κί­νη­μα στους από­μα­χους και στους βε­τε­ρά­νους.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαί­σια στις 24-Φε­βρουα­ρί­ου, σε δυο μέρες από σή­με­ρα, γί­νε­ται το δη­μο­ψή­φι­σμα μέσα από μια μο­να­δι­κή για τα πα­γκό­σμια δε­δο­μέ­να δια­δι­κα­σία, όπου πήραν μέρος σχε­δόν 9.000.000 λαού (θυ­μί­ζου­με πως ~11.000.000 είναι όλος ο πλη­θυ­σμός της Κού­βας) και έγι­ναν πε­ρισ­σό­τε­ρες από 133.000 στο εσω­τε­ρι­κό και εξω­τε­ρι­κό της χώρας, «στοι­χειο­θε­τώ­ντας ~ 780.000 προ­τά­σεις, που κε­φα­λαιο­ποι­ή­θη­καν μετά από επε­ξερ­γα­σία σε 9.600 «propuestas tipo» (ΣΣ |> «πρό­τυ­πες» προ­τά­σεις), που εν­σω­μα­τώ­νο­νται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο Σύ­νταγ­μα, έτσι που το τε­λι­κό σχέ­διο εμπε­ριέ­χει -σε σχέση με το αρ­χι­κό 760 αλ­λα­γές».

Σε ό,τι μας αφορά σε ανα­λυ­τι­κό μας (με πα­ρα­πο­μπή σε πολ­λές πηγές) πο­λι­τι­κό ση­μεί­ω­μα, κα­τα­θέ­σα­με προ­βλη­μα­τι­σμούς και ανη­συ­χί­ες, έχο­ντας όμως ταυ­τό­χρο­να εμπι­στο­σύ­νη στο κρι­τή­ριο ενός ατσα­λω­μέ­νου όλα αυτά τα χρό­νια λαϊ­κού πα­ρά­γο­ντα με επί κε­φα­λής το ΚΚ Κού­βας, στην πα­ρα­κα­τα­θή­κη του Camilo Cienfuegos «Aqui no se rinde nadie (carajo)» –εδώ κα­νείς δεν πα­ρα­δί­νε­ται, κα­νείς δεν κάνει βήμα πίσω ! –όταν το  “¡Vas bien, Fidel!” (“πάμε καλά, Fidel !!”) επα­να­λή­φθη­κε από τις χι­λιά­δες του συ­γκε­ντρω­μέ­νου / επα­να­στα­τη­μέ­νου / ένο­πλου λαού και έγινε έτσι ένα από τα σλό­γκαν της επα­νά­στα­σης.

Και ξαφ­νι­κά, αστι­κά ΜΜΕ που από τα πα­ρα­πά­νω «δεν έχουν δει» ούτε «ακού­σει» τί­πο­τε τα έπια­σε ο πόνος: αυτοί που τόσον καιρό δεν ασχο­λή­θη­καν με άλλο τί­πο­τε από τα «ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να» (όχι βέ­βαια για να ανα­δεί­ξουν το πως οι κου­βα­νοί χάρις στην ορ­γά­νω­ση πρό­λη­ψης και πα­ρέμ­βα­σης δεν θρη­νούν αν­θρώ­πι­νες ζωές), η με την πρό­σφα­τη αε­ρο­πο­ρι­κή τρα­γω­δία και στον ίδιο χρόνο με κά­ποιο ασή­μα­ντο τρο­χαίο …ακόμη πως (οδη­γία στους του­ρί­στες) «η Κούβα δεν είναι τόσο φθηνή όσο νο­μί­ζου­με» κά. Α! ναι! ανέ­δει­ξαν την «ιστο­ρι­κή “πρε­μιέ­ρα” του προ­έ­δρου της Κού­βας στο Twitter» και οι πε­ρι­σπού­δα­στες (πο­λι­τι­κές υπο­τί­θε­ται) ανα­λύ­σεις τους ήταν εί­δους «ο Τραμπ φέρ­νει κοντά Κούβα και Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση», όσο για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του συ­ντάγ­μα­τος κά­ποιοι επι­σή­μα­ναν -προ­φα­νώς σαν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό, πως «με την ευ­και­ρία αυτή, οι τοι­χο­γρα­φί­ες προς τιμήν του πρώην προ­έ­δρου (ΣΣ |> αφέ­ρο­νται στον Φιδέλ), ανα­και­νί­σθη­καν στους δρό­μους της Αβά­νας». Σε πρό­σφα­το δη­μο­σί­ευ­μα με τίτλο «”Τέλος επο­χής” -η Κούβα ανα­γνω­ρί­ζει το δι­καί­ω­μα στην ιδιω­τι­κή πε­ριου­σία» μι­λά­ει για «νέο Σύ­νταγ­μα που φέρ­νει επα­να­στα­τι­κές αλ­λα­γές για τα δε­δο­μέ­να της χώρας» … «για τον απλό λόγο» ότι «στο δη­μο­ψή­φι­σμα οι πο­λί­τες της θα κλη­θούν να πουν το με­γά­λο ναι στο δι­καί­ω­μα στην ιδιω­τι­κή πε­ριου­σία, στο ρόλο των ξένων επεν­δύ­σε­ων στη χώρα αλλά σ’ αυτόν που μπο­ρεί να παί­ξει το Internet» με τους «ανα­λυ­τές (να) επι­ση­μαί­νουν» ότι «είναι πλέον πολύ πι­θα­νό να μην πα­ρα­τη­ρη­θούν εκ νέου τα… στα­λι­νι­κά πο­σο­στά του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος του 1976», προ­βλέ­πο­ντας πως «ναι μεν το νέο Σύ­νταγ­μα θα εγκρι­θεί, ωστό­σο το πο­σο­στό απο­δο­χής μπο­ρεί να πέσει και κάτω από το 80% αφού η αντι­πο­λί­τευ­ση μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει ακόμα και το 1/4 των ψήφων».

Αντί­στοι­χα το liberal.gr , βλέ­πει «Ιστο­ρι­κή στρο­φή για την Κούβα» ανα­μα­σώ­ντας σχε­δόν καρ­μπόν τα πα­ρα­πά­νω, απλά δε μι­λά­ει για «στα­λι­νι­κά» %, αλλά για «εκτι­μή­σεις του Reuters»που ανα­μέ­νει «να εκ­φρά­σουν άνευ προη­γου­μέ­νου αντί­θε­ση …έως και το 25% του κου­βα­νι­κού λαού ίσως ενα­ντιω­θεί στις υπο­δεί­ξεις του κόμ­μα­τος» (ΣΣ |> Το 25% στα μα­θη­μα­τι­κά, αν δεν κά­νου­με λάθος είναι ακρι­βώς  ¼  … αυτά είναι τα «καρ­μπόν» ΜΜΕ -τυ­χαία; δε νο­μί­ζου­με!). Τα υπό­λοι­πα γι αυ­τούς είναι ψιλά γράμ­μα­τα.

Υπο­μο­νή παι­διά! και προ­πά­ντων ψυ­χραι­μία!: οι Kου­βα­νοί, δίπλα στο «¡Hasta la victoriasiempre!», έχουν γραμ­μέ­νο το «¡patria o muerte – socialismo o muerte, venceremos!» και εκεί­νη η -πριν 66 χρό­νια «¡La Historia me absolverá!» δια­κή­ρυ­ξη του Fidel στο δι­κα­στή­ριο, ζω­ντα­νή ακόμη σή­με­ρα εν­σω­μα­τώ­νει στο υπό ψή­φι­ση σύ­νταγ­μα την ανα­τρε­πτι­κή διέ­ξο­δοστο κα­πι­τα­λι­στι­κό νε­ο­α­ποι­κι­σμό, δηλ. την επα­να­στα­τι­κή προ­ο­πτι­κή στην ιδιο­κτη­σία της γης, την εκ­βιο­μη­χά­νι­ση, την υγεία, την εκ­παί­δευ­ση, την ανερ­γία, τη στέ­γα­ση, με νόμο μιας επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης που βρί­σκε­ται στην εξου­σία.

[άρθρο] …

Η “Granma.​cu” όρ­γα­νο της ΚΕ του Κ.Κ.Κού­βας με άρθρο του Raúl Castro «ο δρό­μος δεν πρέ­πει ποτέ να πα­ρεκ­κλί­νει από την επα­να­στα­τι­κή δια­τη­ρώ­ντας άσβε­στη την αγω­νι­στι­κή φλόγα», αφού ανα­φέ­ρε­ται αρ­χι­κά στην στρα­τιω­τι­κή / πο­λε­μι­κή απει­λή και την οι­κο­νο­μι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα του αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπε­ρια­λι­σμού ενά­ντια στη Βε­νε­ζου­έ­λα «ενά­ντια στις κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις» (ενέρ­γειες που) «απο­στα­θε­ρο­ποιούν την πε­ριο­χή και θέ­τουν σε κίν­δυ­νο την πε­ρι­φε­ρεια­κή ει­ρή­νη και ασφά­λεια», συ­νε­χί­ζει

Εμείς που εί­χα­με το προ­νό­μιο να αγω­νι­στού­με ενά­ντια στην τυ­ραν­νία υπό τις εντο­λές του Φι­ντέλ από την Μον­κά­δα, στη Granma (ΣΣ |> εν­νο­εί το ιστο­ρι­κό πλοίο όπου κα­τά­φε­ραν να χω­ρέ­σουν -αντί για 20-25, 82! επα­να­στά­τες, που τους με­τέ­φε­ρε στις 25-11-1956 στην Κούβα) και στο επα­να­στα­τι­κό αντάρ­τι­κο, αι­σθα­νό­μα­στε, για τους ηρω­ι­κούς αν­θρώ­πους της Κού­βας, βαθιά ικα­νο­ποί­η­ση για ένα έργο, που εδραί­ω­σε την Επα­νά­στα­ση -ό,τι κα­λύ­τε­ρο έχου­με κάνει ποτέ και εί­μα­στε γε­μά­τοι χαρά και γα­λή­νια αυ­το­πε­ποί­θη­ση, βλέ­πο­ντας με τα μάτια μας τη με­τα­λα­μπά­δευ­ση στις νέες γε­νιές της απο­στο­λής συ­νέ­χι­σης οι­κο­δό­μη­σης του σο­σια­λι­σμού και, συ­νε­πώς, δια­σφά­λι­σης της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της εθνι­κής μας κυ­ριαρ­χί­ας.

60 χρό­νια μετά τη νίκη έχου­με τη δύ­να­μη να αντι­στε­κό­μα­στε χωρίς φόβο, στη γλώσ­σα της βίας και των απει­λών -εδώ τα κα­τα­φέ­ρα­με στην δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο που η επα­νά­στα­ση δεν είχε ακόμη στα­θε­ρο­ποι­η­θεί και εδραιω­θεί, ενώ τώρα η ενό­τη­τα του λαού είναι μια απτή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και αν χτες (τότε) ήμα­σταν λίγοι, σή­με­ρα εί­μα­στε ένας ολό­κλη­ρος λαός που υπε­ρα­σπί­ζε­ται την Επα­νά­στα­σή του.

Το με­γα­λύ­τε­ρο μά­θη­μα που τα επα­να­στα­τι­κά και προ­ο­δευ­τι­κά κι­νή­μα­τα πρέ­πει να αντλή­σουν είναι να μην απο­κό­πτο­νται ποτέ από τους λαούς τους, να είναι ανυ­πο­χώ­ρη­τοι στον αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων των κα­τα­πιε­σμέ­νων, όσο δύ­σκο­λες και αν είναι οι συν­θή­κες .

Το Σύ­νταγ­μα της Δη­μο­κρα­τί­ας μας είναι ο θε­με­λιώ­δης νόμος όπου βα­σί­ζε­ται το κρά­τος και, επο­μέ­νως, το πιο ση­μα­ντι­κό νο­μι­κό και πο­λι­τι­κό έγ­γρα­φο όπως και κάθε χώρας, που ορί­ζει τις βα­σι­κές αρχές της, τη δομή της εξου­σί­ας και το πεδίο εφαρ­μο­γής, καθώς επί­σης εγ­γυά­ται τα δι­καιώ­μα­τα και τις υπο­χρε­ώ­σεις των πο­λι­τών.

Η Λαϊκή Εθνο­συ­νέ­λευ­ση το ενέ­κρι­νε και πάμε σε δη­μο­ψή­φι­σμα στις 24 Φε­βρουα­ρί­ου.

(…) μια ευ­ρεία λαϊκή δια­βού­λευ­ση ανα­πτύ­χθη­κε, στην οποία οι πο­λί­τες εξέ­φρα­σαν ελεύ­θε­ρα τις από­ψεις τους σχε­τι­κά με το πε­ριε­χό­με­νο, οδη­γώ­ντας στην τρο­πο­ποί­η­ση του 60% των άρ­θρων, σαφής από­δει­ξη του βα­θύ­τα­τα δη­μο­κρα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα της επα­νά­στα­σης, όπου οι βα­σι­κές απο­φά­σεις που κα­θο­ρί­ζουν τη ζωή του έθνους παίρ­νο­νται με τη συμ­βο­λή όλων των Κου­βα­νών.

Θέλω μόνο να προ­σθέ­σω τη βε­βαιό­τη­τα ότι για άλλη μια φορά αυτός ο πε­ρή­φα­νος και γεν­ναί­ος λαός μας, θα στη­ρί­ξει στην πλειο­ψη­φία του μέσα από την κάλπη την Επα­νά­στα­ση και το Σο­σια­λι­σμό, γιορ­τά­ζο­ντας και τα 150χρο­να του 1ου Συ­ντάγ­μα­τος της Κού­βας, που εγκρί­θη­κε στο Γκουαϊ­μά­ρο από τους πιο­νιέ­ρους του πο­λέ­μου για ανε­ξαρ­τη­σία.

Μετά από 60 χρό­νια αγώ­νες, θυ­σί­ες, προ­σπά­θειες και νίκες, αντι­κρί­ζου­με σή­με­ρα μια χώρα ελεύ­θε­ρη, ανε­ξάρ­τη­τη και αφέ­ντη του πε­πρω­μέ­νου της, προ­σβλέ­πο­ντας στο χά­ρα­μα ενός μέλ­λο­ντος ευ­η­με­ρί­ας και προ­ό­δου της Πα­τρί­δας.

(το άρθρο της Granma έχει γίνει με βάση ομι­λί­ες του Ραούλ με­τα­ξύ Μαρτ-2018 & Ιαν-2019)

Πηγη:Ατεχνως 

ΑΝΑΠΟΔΑ