Σχολια
Αλιευσαμε απο το προφιλ του συναδελφου
Γιαννη Αποστολοπουλου
μια απολυτα τεκμηριωμενη αναλυση για την εισαγγελικη παρεμβαση σχετικα με το θανατο του Αλεξανδρου Βελιου.
Ακούσαμε επανειλημμένα και σε όλους τους τόνους
τον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Βέλιο να διατυπώνει απόλυτα
την πρόθεσή του να φύγει από τη ζωή, για να αποφύγει την ταλαιπωρία
και τον βασανισμό εφόσον η ανίατη ασθένειά του έφτανε
πλέον στο τελευταίο στάδιο. Να φύγει όρθιος και αξιοπρεπής.
Και αντί της αρχικής του απόφασης για μετάβαση στην Ελβετία,
όπου επιτρέπεται -και ορθά- η ευθανασία, τελικά προχώρησε
ο ίδιος στην Ελλάδα στην αποκληθείσα "μη υποβοηθούμενη
ευθανασία".
Και έρχεται η εισαγγελική παρέμβαση να
διερευνήσει- ακόμη και με ενδεχόμενη εκταφή- μήπως στην
πραγματικότητα ο δημοσιογράφος βοηθήθηκε από κάποιον
-πιθανώς γιατρό- στην τελευταία αυτή εξέλιξη.
Το δίκαιο
και οι κανόνες του προφανώς τίθενται για να προστατεύουν
"εννομα αγαθά" . Και υπάρχουν πράγματι δύσκολες καταστάσεις
στις οποίες ορισμένα άτομα κάτω από αψυχολόγητες συνθήκες
επιχειρούν το"απονενοημένο".Οπότε καθήκον της κοινωνίας
είναι να προστατεύει με κάθε παρέμβαση το αγαθό της
ζωής, για όσους σε καταστάσεις ψυχραιμίας και λογικής
δεν θα έκαναν τέτοια επιλογή.
Είναι όμως εντελώς διαφορετικό
το θέμα της ευθανασίας
στις περιπτώσεις ανίατης
ασθένειας, όπου δεν προστατεύεται πιά το αγαθό της
ζωής αλλά διασφαλίζετα το ανώδυνο του επικείμενου
θανάτου. Και στην περίπτωση του Αλέξανδρου Βέλιου,
ακόμα και αν υπήρξε ιατρική βοήθεια, είναι το ίδιο αποτέλεσμα
που θα συνέβαινε και στην Ελβετία. Το πρόβλημά του
ήταν -δυστυχώς- ανυπέρβλητο και επέλεξε ελεύθερα,
ψύχραιμα και συνειδητά να αποφύγει την προθανάτια δοκιμασία.
Η εισαγγελική λοιπόν ευαισθησία, που δεν αποκλείει
και την εκταφή, στην συγκεκριμένη περίπτωση με όσα τόσο
ξεκάθαρα προηγήθηκαν, εξαντλείται στο γράμμα του Νόμου
και δεν προσεγγίζει την ουσία του. Όχι μόνο δεν υπηρετεί
την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά ίσως προσκρούει
και στις διατάξεις περί προστασίας της μνήμης νεκρού,
κάτι που αποτελεί και κοινωνική αξίωση...
Για τούτο
είναι και εύλογες οι γενικευμένες αντιδράσεις...
ΑΝΑΠΟΔΑ
|
|
|
Μια «άλλη» Γκουέρνικα: η διαχρονικότητα του αντιφασιστικού έργου του Πικάσο μέσα από το ανθρωπιστικό δράμα των προσφύγων του Αιγαίου
Φιλοξενούμενος ο Παναγιώτης Κούτσης //
Μια εικόνα χίλιες λέξεις αναφέρουν κάποιοι παλιοί κινέζοι λαϊκοί σοφοί… το ίδιο το νόημα αυτής η Απωανατολίτικης ρύσης μπορεί να επιβεβαιώσει και η καθημερινή αντιλαϊκή βαρβαρότητα που βιώνουμε. Όμως πώς μπορεί ένα σκίτσο, μια πολύχρωμη εικόνα, να λειτουργήσει με κοινωνικό μήνυμα, να στηλιτεύσει τα δημόσια πράγματα και να παρουσιάζει όσα δεν μπορούν να ειπωθούν από ανθρώπινο στόμα; Μια πρώτη απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να την αντλήσουμε από την εμπειρία του καθενός, σε ατομικό επίπεδο όσο και στο σύνολο της κοινωνίας, άλλωστε παρατηρούμε όλο και πιο συχνά την καπιταλιστική κυριαρχία ανά τον πλανήτη, την άτυπη αναπαραγωγή του καταναλωτικού ιμπεριαλισμού πάνω στις ζωές μας, σαφώς όλα αυτά δεν αποτελούν μια σειρά από τυχαία γεγονότα, ο καθένας έχει μεγάλη ευθύνει κλείνοντας τα μάτια σε μεγάλα προβλήματα της εποχής μας: στην φτώχεια, την εξαθλίωση, τα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες, στην απάθεια και την απογοήτευση από τα δημόσια πράγματα ,στην τελευταία παίζουν τεράστιο ρόλο η αποτυχία των αστικών κυβερνήσεων αλλά και του πολιτικού σκηνικού, ο λαϊκισμός στα πολιτικό επιχειρήματα τόσο από τους αστούς φιλελεύθερους όσο και από τους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες, ο ρόλος των πλούσιων ελίτ και ο αξιοπερίεργος ρόλος των αστικών ΜΜΕ.
Ας έρθουμε στο θέμα μας στην διαχρονικότητα του αντιφασιστικού έργου του κομμουνιστή δημιουργού Πάμπλο Πικάσο,στην Γκουέρνικα, ενός αντιπολεμικού πίνακα που καταγράφει την σχέση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με το φασισμό, σε σύνθετες συνθήκες ταξικής πάλης ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και ακραίες μορφές του καπιταλιστικού συστήματος. Έτσι αυτομάτως το σκίτσο γίνεται χρήσιμο εργαλείο, η οποιαδήποτε έμπνευση του σκιτσογράφου γίνεται εκφραστής του πόνου, του θανάτου, του πολέμου, της ειρήνης και της αλληλεγγύης προς τους πάσχοντες.
Ας καταλάβουμε τι εστί πίκρα, θλίψη, δράμα χωρίς να αναγκαστούμε να ανοίξουμε κάποιο λεξικό…
πηγη##Ατεχνως
ΑΝΑΠΟΔΑ
Τελευταία σχόλια