Γενοσημα : Αληθειες και Μυθοι

Καλή χρονιά αγαπητοί αναγνώστες.

Πριν από λίγο καιρό, διάβασα ένα άρθρο σε ένα σημαντικό γερμανικό περιοδικό.

Το θέμα αφορούσε την ασπιρίνη και το περιοδικό έχει τον μακρόσυρτο τίτλο NATURWISSEN SCHAFTLICHERUNDSCHAU.

Λοιπόν, η ασπιρίνη που παράγει η βιομηχανία Bayer έχει ένα συγκεκριμένο σημείο τήξεως. Που σημαίνει πως αυτό – και εφόσον ενδιαφέρεται να είναι πάντα σταθερό – έχει συγκεκριμένες επιδράσεις στην φαρμακολογική της δραστικότητα.

Τα τελευταία πενήντα χρόνια, όπως σημειώνει το άρθρο, έγιναν σ’ όλο τον κόσμο προσπάθειες να παρασκευαστεί ασπιρίνη με την ίδια αυτή φυσικοχημική ιδιότητα και όλες απέτυχαν.

Τι σημαίνει ο μύθος;  Ότι τα γενοσημα που παράγονται έκτοτε, απέχουν μακράν των χαρακτηριστικών της ασπιρίνης. Βέβαια, θα ρωτήσετε αν είναι τόσο σπουδαία η διαφορά.

Ναι , ειναι. Αλλιώς η Bayer δεν θα έδειχνε τέτοια σπουδή στην τήρηση μιας φαινομενικά ασήμαντης φυσικοχημικής λεπτομέρειας. Και ούτε αυτό θα ενίσχυε τόσο τον επιστημονικό εθνικισμό ώστε να γράψουν ένα εκτεταμένο άρθρο οι Γερμανοί σε ένα κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό.

Βεβαίως, στην καθ’ ημάς  ανατολή, όπου η γαργάρα είναι  ύψιστη επιστημονική μέθοδος όλα αυτά αποσιωπούνται ή καλύπτονται από τις στριγγλιές των υπευθύνων που σήμερα είναι πρώτη μούρη και αύριο …

Αναλογιστείτε αν στην ασπιρίνη συμβαίνει κάτι τέτοιο, τι μπορεί να γίνεται με άλλα φάρμακα που τα γενοσημα τους μάλιστα, βρέθηκαν ανάξια προσφάτως σε άλλες ευρωπαικές χώρες, όπως διάβαζα πριν από τις γιορτές, ή που δεν έχουν πάρει καν άδεια κυκλοφορίας στις χώρες παραγωγής τους…

Αγαπητοί φίλοι, είμαστε ανοχύρωτοι γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε. Μπορούμε μόνο να φοβόμαστε, την εκδικητική μανία κάποιων πολιτικών, το συμφέρον που έχει πρόσωπο – το πρόσωπο της φοβερής Αρπυιας – και την επιστημονικοφανή ελεεινότητα κάποιων επιστημόνων όπως ενός περισπούδαστου <<κυρίου καθηγητού>> που μας έλεγε με περισσό θράσος και αναίδεια το 1999 ότι οι βόμβες με τις διατρητικές μύτες από ουράνιο που έπεφταν στην Σερβία , είναι βλαβερές για τον άνθρωπο, όσο ένα τσιγαράκι.  

 Δικαίως θα αναρωτηθεί κανείς για την αξία των γενοσημων.

Όχι, δεν είναι κατ’ ανάγκην κακά, όπως δεν είναι και οπωσδήποτε καλά. Το λάθος είναι στην γενίκευση, και στην αναγκαστική επιλογή της χαμηλότερης τιμής. Αυτό από μόνο του είναι ύποπτο. Και βλακώδες.

Μάλιστα, κάποια Ελληνικα γενοσημα, είναι και καλύτερα από τα πρωτότυπα.

Η όλη σπουδή να μας ταίσουν φωνασκούντες τσιριχτοί πολιτικάντηδες ό,τι σκ@τό παράγεται σε διάφορες τριτοκοσμικές μπανανίες, θυμίζει κάτι πτυχία που έδιναν πρίν από εκατό χρόνια τα μεγάλα ευρωπαικά πανεπιστήμια όπως αυτό του Παρισιού σε νέους από την Μέση Ανατολή και είχαν τον διακριτικό υπότιτλο , Bon pour l’Orient. Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, καταλληλο για τους ιθαγενεις .

Ξέρετε, όμως, φίλοι, ποιο είναι το βασικό πρόβλημα; Η μη ανάμειξή μας στα κοινά. Και το τίμημα είναι να μας κυβερνούν άνθρωποι κατώτεροί μας και να μας διασκεδάζουν  τα σκ@τ@.

Η φίλη σας DNA –  κυνική μαγείρισσα

Υ.Γ. στην προηγούμενη παρέμβασή μου, είχα γράψει για την νανοτεχνολογία και θα ήθελα να δώσω ένα υπέροχο παράδειγμα εμπειρικής εφαρμογής της. Είναι τα περίφημα Δαμασκηνά σπαθιά από άθραυστο χάλυβα που κατασκεύαζαν για τους πολεμιστές του Σαλαδίνου οι σιδηρουργοί στη Δαμασκό και το Χαλέπι.