Η εννοια της δημοκρατιας

Η Ελλάδα γέννησε  την δημοκρατία. 

Σήμερα όμως υπάρχει το ερώτημα, οι νεοέλληνες «γνωρίζουν τι είναι η δημοκρατία και ποιοι οι κανόνες της;» 

Η άποψή μου είναι αρνητική. 

Καυχώμεθα μεν πως είναι κληρονομιά των αρχαίων προγόνων μας, μόνο που αρνηθήκαμε την αποδοχή της και στην θέση της φτιάξαμε ένα αντίγραφο που δεν έχει καμία σχέση με το πρωτότυπο. 

Ως γνωστόν τα αντίγραφα ποτέ δεν έχουν την αξία των πρωτοτύπων. 

Θα έπρεπε κάποια στιγμή να γινόταν μία επιστημονική έρευνα σε πανεπιστημιακό επίπεδο, να σχηματίσουμε μια εικόνα για το θέμα που θέτω σήμερα. 

Επίσης και μία συζήτηση στο φιλόξενο αυτό διαδικτυακό έντυπο.

 Δύο είναι οι βασικοί κανόνες λειτουργίας της δημοκρατίας. 

Ο πρώτος.

 Ο πολίτης να τηρεί τον νόμο από σεβασμό προς αυτόν κι όχι από φόβο. 

Ο δεύτερος.

Ο πολιτης να τηρεί τα όρια, δηλαδή εκεί που τελειώνουν τα δικά του δικαιώματα, αρχίζουν των συμπολιτών του και δεν πρέπει να παραβιάζονται εκατέρωθεν. 

Και τα δύο αυτά είναι γνωστά στο αντίγραφο της δημοκρατίας μας, αλλά μη εφαρμόσιμα. Τώρα μπαίνω στην ουσία του αντιγράφου. 

Πως ψηφίζει ο Έλληνας;

 Ποτέ προς το καλό του συνόλου αλλά του ατομικού του συμφέροντος.

 Ποιος σκεφθηκε ποτέ πως ολόκληρες οικογένειες εξαργύρωναν την ψήφο τους για τον διορισμό στο δημόσιο του νεαρού βλαστού τους; 

Ποιος σκεφθηκε πως ξεπουλούσε την ψήφο του για ένα ρουσφέτι; 

Αντίθετα το θεωρούσε έξυπνο και νόμιμο. 

Άλλοι πάλι ψηφίζουν τιμωριτικά για το ρουσφέτι που δεν τους έγινε.

 Ένας λόγος που ενώ ήσαν αστοί κρατούσαν τα εκλογικά τους δικαιώματα στην επαρχία τους, για να διατηρούν άμεση επαφή με τους τοπικούς βουλευτές. 

Κάθε φορά που στήνονται κάλπες, κάθε τι παράνομο ως διά μαγείας  νομιμοποιείται. 

Όχι για την δημοκρατία, αλλά για την κάλυψη της παρανομίας.  

Φυσικά αυτά τα πατρονάριζε πάντα μια καλά οργανωμένη συντεχνία.

 Τοπικοί κομματικοί παράγοντες, βουλευτές, μέσα ενημέρωσης και να μην ξεχνάμε πως τα μέσα δεν τα έχουν πλέον παραδοσιακοί παράγοντες του τύπου, αλλά επαγγελματίες της αγοράς, που τα αγόρασαν για τα επαγγελματικά τους συμφέροντα, οπότε και οι δημοσιογράφοι έκαναν διατεταγμένη υπηρεσία και όχι το λειτούργημα της ενημέρωσης. Τώρα δε με την μείωση του αριθμού τους τα θέλουν πολλά για τον (πλουραλισμό στην ενημέρωση).

 Ωραία λόγια πειστικά, χορταστικά, δημοκρατικά για να ακούμε όλες τις απόψεις, με μικροδιαφορές στον τρόπο της διατύπωσης τους.

 Μη γελάτε γίνεται ευκόλως πιστευτό.

 Έτσι δεν εκλέγονται οι άριστοι, αλλά τα οργανωμένα λαμόγια. 

Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, απλώς για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

 Τελικώς οι μόνοι που είναι σταθεροί σε ιδεολογία και σε ψήφο, είναι οι οπαδοί του ΚΚΕ και γενικά της αριστεράς, παρά τις διαφορές και τις διαιρέσεις τους, που δυστυχώς είναι η κατάρα της φυλής μας. 

Εν ολίγοις αυτή είναι η άποψή μου για τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατική συνείδηση του νεοέλληνα και προσπάθησα να την διατυπώσω με όσο δυνατόν λιγότερα λόγια. 

Γιώργος Περπινιάς.          

ΑΝΑΠΟΔΑ